دیسک های بین مهره ای
بین هر کدام از تنه دو مهره در ستون فقرات یک دیسک به عنوان ضربه گیر قرار دارد و باعث می شود مهره ها به هم دیگر سایش نداشته باشند . دیسک ها مانند تایر های ماشین هستند و دارای دو بخش هستند. بخش خارجی آنولوس نام دارد و از در هم تنیده شدن بافت های الیافی تشکیل شده است ( مانند قسمت بیرونی و عاج تایر) . این بافت ها از دو طرف به مهره ها متصل هستند. در درون دیسک یک ماده ژله مانند وجود دارد که نوکلئوس نام دارد و مانند تیوپ تایر است.
دیسک های بین مهره ای ( بنفش) دارای دو بخش هستند: بخش ژل مانند درونی به نام نوکلئوس و لایه ی محکم بیرونی که به دور بخش درونی حلقه زده شده و آنولوس نام دارد. ماده ای ژله در مرکز دیسک نیرویی مقاومی دارد که دو دیسک را از هم دور می کند و بافت محکم خارجی دیسک دو مهره را می کشد و به هم نزدیک میکند و در برابر نیروی ماده مرکزی ژل مقاومت می کند
دیسک در مجموع مانند یک فنر عمل می کند . قسمت بافت در هم تنیده بیرونی دیسک دو مهره را به هم می کشد و نزدیک میکند و در برابر نیروی ماده درونی دیسک ( که دیسک ها را از هم دور می کند) مقاومت می کند.
نوکلئوس مانند یک بالشتک عمل می کند . زمانی که شما در حال حرکت هستید به مهره ها اجازه می دهد بر روی همدیگر ( توسط این ماده تراکم ناپذیر) حرکت کنند. ماده ی ژله ای مانند درون دیسک بیشتر از مایع تشکیل شده. این مایع در طول شب که استراحت می کنید جذب قسمت غیر مایع می شود و با بیدار شدن و برخاستن شما دوباره بیرون می آید.
با بالا رفتن سن دیسک ها قابلیت جذب مجدد مایع را از دست می دهند و خشک و شکننده می شوند و از ارتفاع آن ها کم میشود. به همین دلیل است که با بالا رفتن سن قد کاهش می یابد. همچنین بیماری هایی مانند آرتروز و پوکی استخوان موجب تشکیل زائده های استخوانی می شوند که به دیسک فشار می آورد. وارد شدن ضربه بر اثر حادثه نیز می تواند باعث بیرون زدگی دیسک ها شود به این معنا که لایه بیرونی دیسک پاره شده و ماده ژله ای بیرون می آید و به ریشه های عصبی درون ستون فقرات فشار می آورد که این امر موجب کمر درد می شود.
